Üns Nani hed s noch ärläbt
Uf ds Hüüsli gaan bi Schturm und Schnee
chennt hüttigstagsch fascht niämäd mee.
Wenn s gguggschäd us äm waarmä Bett
uf d Laubä uus uf ds Plumpsklosett!
Är muäs uf ds schtillä Örtli gaan
uf d Laubä uus uf ds Hüüsli.
Da chöntä mä s den gar nid han,
är schtiigti uuf uf ds Hüüschi.
Undr dr Laubä
Ganz früär ischt mä nid uf ds Hüüsli uus,
Äs hed än Aab-Tritt ghan direkt am Huus.
«I muäs gschwünd in dr Chuchchi alls lä schtaan,
und wiä än Pfirä uf dä Abtritt gaan!»
Nun dr Schtubäofä
Schi Wermi gglengt nid wiit dür ds Huus,
bischt du s nid ggwonäd, is s än Gruus.
Chaalt is s drumm dobnä in dä Zimmr,
und nun fürdussnä weer s noch schlimmr.
Doch Chriäsimännli bruucht käis Chind,
wil diä gar gschwünd ärwaarmäd sind.
Wättrzäichä
Üns Naani ärzellt, irä Ätti häi gsäid,
wenn d Hennä schpaat sädländ, denn chomi s ggwüss läid.
So häind den au d Lüüt fascht bis gnachtäd hed gschaffäd
und den am Taag druuf erscht äs Pfiiffli gäpaffäd.
Sunntig uf Äilisch
Min Bruädr und ii gaand zum Chrigl uus,
äär ischt jetz bim Bäärgä uf Äilisch z Huus.
Und zämmä gäid s wiit dür dä Ggunggl uuf,
wiär chomänd bis zobrscht fascht us m Schnuuf.
Wiär gseend in äs Taal äsoo grüän und bräit.
Dert hinnä sii ds Brättigä, heind sch ünsch gsäid.
Diä Wäld ischt ünsch nüü und ganz unbekannt.
Wiä läbän sch, wiä redän sch im fröndä Land?
Miin Bruädr und ii häind s naa lengr Ziit
ganz guät gglärnät chennä, äs ischt nid wiit.
Wiär sind dertä iin gfaarä gwüss mengs Mal,
denn jedä hed d Frau gfundä in däm Tal.
Rooti Aamäissä in dä Schuä
Das chan käin Buäb ärfräuä,
mid churzä Hosä z häuä.
Und d Mäitiä mid dä Röck,
in Schua und churzä Söck!
Di Döörä schpitzig, trochä,
häind ünsch di Bäin vrschtochä.
Di aaltä Häuärschua
sind obä nid ganz zuä.
Drum ghiiänd Tiärli driin
und Dräck därübr iin.
Di Tiärli biissänd dunnä,
von obä häär brinnt d Sunnä.
Natur
Vor Ziitä häind sch noch Soorg ghan zur Natur,
schi häind än Amäissbüäl nid äifach gwerd.
Doch hütt trückt mid Maschinä jedä Puur
di äignä Wisä flach und hert.
Bluämä odr Gääld?
Luäg, Ätti, luäg diä hübschä Bluämä!
Und wiitr säid di Töchtr zuämä:
Dr Schmättrling, wa d Sunnä gnüüsst,
das Wässrli, waa muntr flüüsst!
Doch wichtig ischt imm àlimaal
än grossä Häuschtock uf äm Schtall.
Albig mee
Kuum ischt dr Schnee zrgangä, chund schon ggmeed.
Käi Leerchä cha mee brüätä, d Frösch sind tot.
Bald chomänd Ggfeerti, waa di Güllä uussr schreed
und nun di Ggraagä läbänd nid in Not.
Üns Nani machchäd schi Soorgä
Äs chlagänd alli, hüür sii s häiss und trochchä,
mä chönti an dr Sunnä Äiär chochchä.
Wen das va Jaar zu Jaar so wiitr gäid,
häind wiär nüüd z Ässä und di Tiär käi Wäid.
Üns Nani bliibt daa
Üns Naani: An ds Meer faarä chund nid i Frag!
Was tettisch den dertä dr ganz gschlagä Tag?
Im Sand ummr liggä im Gwimml va Lüüt,
was söl das Gätrööl, derä Züüg säid miär nüüd.
Robä
Nid luschtig sind diä Ziitä gsin:
Schi sind mit Hennä und zwäi Schwiin
in ds Maiäsäss, mit Chind und Hab,
so uuf und aab und uuf und aab.
Dorfbrünnä
Z ussärscht, z obrscht, in dr Mitti hed s än Brunnä ghan
und um ds Wassr hed mä müässä an än Brunnä gaan.
Grossi Äimr in dr Chuchchi hed mä chönnä nutzä,
so zum Triichä, Chochchä, ds Gschirr abwäschschä und zum Butzä.
Ä nüüi Ziit
Alls muäs wäidli fürschi gaan.
Wäär will lang am Chochhärd schtaan?
Niämäd bruucht mee Schpeen und Schiit.
Ä Schaaltr dreea bruucht käin Ziit.
Das säid dr Neni
Am Sibni, da hed mä schon gmolchä gchan
und baald ämaal chönnä zum Zmorgäd gaan.
Und jetz cha mä dreeä und den macht s Zack,
und schon schprudläd d Milch us äm Tetra Pak.
Z Fuäss uus gä Chur
Schi hed z Chur Wollä bsorgäd,
drum häind sch ärä än Ggaffi ggään.
Schi danki, däär törf sch gwüss nid nään,
schi chomi grad vom Zmorgäd.
D Chalbr häind Nummärä
Dr Metzgr wil zwenzg Chalbr chauffä,
äs loont schi nid diä Tiär noch z tauffä.
Di Puurnig ischt än Induschtrii,
di aaltä Ziitä sind vrbii.
Dr Häiri hed äis (1!) Chalb vrchauft
und duä noch ggmäind, das ättäs lauft.
Di Poschthaaltäri ferggäd d AHV
Schi lüütäd uf di Poscht z Chur an,
dert tüän sch ds Gääld uf d Arosabahn
und diä füärt s sichchr in ds Tal innr.
Z Päischt übrnümmt s dr Bernhardiner.
Jetz chund s vrträid, d Lüüt blangänd schon,
Äs ischt willkommä wiä ä Loon.
Üns Naani und schiis Enkäli
In dä Tschiins vam Enkäli hed s Naani nächti schpaat
Löchr gflickt in nüüä Hosä und än offni Naat.
Naani, hättischt du doch ggruäbäd und diä Löchr gglaan,
Löchr sind jetz Modä, ii muäs mit dr Modä gaan.
Än Ggagg in dä Hosä?
Was ischt das für ä Modä,
d Hosä fascht am Bodä,
as weer än Ggagg dert driin,
zum Gaan is s ggwüss nid fiin.
Bis so anä füfzg hed fascht niämäd äs Teliffon ghan,
und in dr Vrnööti, da hed mä schiin Aarbäd la schtaan,
was hed mä au wellä, ischt wäidli zun Poschtutti uus.
Kuum druf ischt äs Teliffon ghangäd bin allnä im Huus.
Und sit ättä um di Zwäituusig vrbiisst schi ganz fräch
im Handgriff van Grossä und Chläinä äs Phon wiä än Zächch.
Jetz luäg, diä Poscht ischt diini!
Säid d Mammä zun dr Töchtr Nini.
Juhui, da hed s noch Gääld drbii,
und au ä lengä Briäf für mii!
Baald hed sch den ggnauär ggluägäd ghan,
und gmerkt, das s schii s nid läsä chan.
Di Gottä hed alls zämmäghäicht
und nid an di nüü Schual gädäicht.
Mä läärnäd nümmä Schnüärlischrift
und brucht au hofäli mee Schtift.
Alls schriibt mä mid dr Taschtatur,
so d Schüälär, d Chauf-frau und dr Puur.
Väraaltäds muäs mä jetz värruumä,
zum Undrschriibä hescht dr Tuumä.
Aus: Die evangelische Talschaftskirche zu St. Peter im Schanfigg von Albert Frigg 1989, Herausgeber: der Verfasser